Het mag weer
Geplaatst door op zondag 22 december
In de Week van Peter neemt Peter je wekelijks mee in zijn wereld als racefietser, routebouwer, vader en ondernemer. De wereld bekeken door de fietsbril.
De afgelopen weken hoor ik de opmerking: “het mag weer he?” echt overal.
In het zwembad bijvoorbeeld. Waar het zo druk was dat je over de hoofden over het water kon lopen. De drukte, de prikkels (zó veel schreeuwende kinderen). De badjuffrouw keek mij aan en zag mijn blik, wat een mengeling van angst, afgrijzen en verbazing geweest moet zijn: het mag weer he?
Of bij het weerzien met bekenden. Dat ze op je af komen lopen met een gestrekte arm om je toch echt een ferme handdruk te geven. Het mag weer he? Ik merkte dat ik de eerste paar keer naar mijn hand stond te staren en dacht: gat-ver-damme! Of erger nog, de hugs, de zoenen en halve knuffels zijn weer terug van weggeweest. Want..het mag weer he? Dat ik dan liever een stap of drie achteruit doe en wegren schijnt sociaal een beetje vreemd te zijn.
Herfst
Het is herfst en de sociale gelegenheden komen op als paddenstoelen. Zowel de zakelijke agenda als de familiekalender stromen over met bruiloften, feestjes, verjaardagen, borrels, schoolbezoeken, dagjes uit, en wat niet meer. Want: het mag weer he? Nu kom ik er dus achter dat ik een stille genieter was tijdens de coronaperiode. Weinig sociale verplichtingen, weinig uitjes. Veel tijd om op de fiets te zitten en vooral weinig tot geen mensen binnen 1,5 meter, enkel de mensen die je daar vrijwillig toelaat. Het is eigenlijk heel prettig. Een dierentuin bezoeken in het eerste tijdslot, zodat je met een handjevol mensen de hele dierentuin voor jezelf hebt? Heerlijk! Reserveren met maximaal 50 man in een zwembad zodat je ook daadwerkelijk iets leuks kan doen in het zwembad zonder (per ongeluk) een elleboogje te geven of een trap onderwater te krijgen? Het walhalla!
Het moge duidelijk zijn, ik moet weer even wennen aan de open maatschappij. Minder tijd voor mij en mijn fiets, meer tijd voor anderen. Je zou er nostalgisch van worden. Ik wen er vast snel weer aan, met moeite. Waar ik maar niet aan kan wennen is dat zinnetje: het mag weer he? Ik krijg al jeuk als ik het opschrijf. Tot gisteren…
Haren op de benen
Even snel een rondje fietsen. Ik pak mijn fietskleding, kijk naar buiten en grijp meteen ook mijn beenstukken. Ik hoor mijzelf denken: Yes, het mag weer he?
Oeps!
Het wel of niet scheren van je benen is de afgelopen 10 jaar nooit een thema geweest voor mij. Ik doe het niet, punt. Sinds we met racefietsroutes.nl op de socials actief zijn, zijn mijn benen en dan vooral mijn beenharen, opeens onderwerp van discussie. Bijna bij elke post waar mijn benen te zien zijn, ontvangen we wel een reactie. Waarom heb je je beenstukken in de zomer aan (of iets anders grappigs). Soms kon ik er om lachen, soms snapte ik er echt helemaal niets van… het zijn maar benen van een recreatieve fietser, let it go.
Schijnbaar heeft het mij meer gedaan dan ik denk…. Dus de beenstukken gingen met een grote glimlach aan… het mag weer!
Maak gratis een
account aan!
Wachtwoord opnieuw instellen
Vul hieronder je e-mail adres in. Wij sturen je een code toe waarmee je een nieuw wachtwoord kan kiezen.